Obecnie ogromna liczba osób cierpi na bezdech senny. Wszystkie zaburzenia oddechu podczas snu to bardzo poważny problem, który zagraża nie tylko zdrowiu ale i życiu osoby, która się z nim zmaga. Obecnie szacuje się, że wśród całej populacji na zespół bezdechu sennego bądź na zespół bezdechu śródsennego, w zależności od źródła informacji cierpi od 2% do 5,7% kobiet oraz od 4% do 12,4% mężczyzn.

Czym właściwie jest zespół bezdechu sennego bądź zespół bezdechu śródsennego?

Obydwa zespoły opierają się na szeregu objawów chorobowych, które powstają w wyniku bezdechu występującego w trakcie snu. W czasie bezdechu następuje całkowite lub częściowe ustanie wentylacji płuc. Aby móc mówić o bezdechu proceder ten musi trwać więcej niż 10 sekund bądź musi nastąpić spłycenie oddechu poniżej pięćdziesięciu procent. Wówczas dochodzi do u takiego pacjenta do zmniejszenia się wysycenia krwi tlenem poprzez problemy w swobodnym oddychaniu. Co istotne podczas jednej nocy pacjent może mieć setki takich epizodów.

Obturacyjny bezdech senny

Obecnie najczęściej występującym typem bezdechu sennego jest obturacyjny bezdech senny, który obejmuje aż około 85% wszystkich przypadków bezdechu sennego. Obturacyjny bezdech w czasie snu powodowany jest przez zatrzymywanie się swobodnego przepływu powietrza w górnych drogach oddechowych o charakterze powtarzającym się. Wówczas podczas snu oddech jest tłumiony niezależnie od wzmożonej pracy płuc. Warto wiedzieć, że do górnych dróg oddechowych należą gardło oraz noc.

Przyczyny obturacyjnego bezdechu sennego

Tego typu bezdech u niektórych chorych pojawia się w momencie gdy podczas snu mięśnie gardła oraz języka wiotczeją, przez co całkowicie bądź częściowo blokują przepływ powietrza w drogach oddechowych. Co więcej do obturacyjnego bezdechu w czasie snu może dojść w skutek rozluźnienia się i opadania mięśnia podniebienia miękkiego oraz języczka. Wówczas prawidłowy przepływ powietrza jest niemożliwy w skutek blokady, a to powoduje wysilony oraz głośny oddech, często nazywany też chrapaniem. Zdarzają się jednak przypadki, w których oddech w sposób nagły zostaje całkowicie przerwany. W chwili bezdechu u pacjenta może dojść do chwilowego wybudzenia, niedotlenienia, a także do podwyższenia ciśnienia krwi. Jeśli nasi bliscy dostrzegli u nas problem z oddychaniem bądź chrapanie konieczne jest podjęcie odpowiedniej terapii pod okiem lekarza specjalisty.

Brak powietrza w drogach oddechowych: skutki

Każdego dnia tysiące pacjentów na całym świecie, którzy zmagają się z bezdechem sennym cierpi między innymi na:

• bóle głowy,
• trudności z zasypianiem,
• wzmożoną senność w ciągu dnia,
• nieustanne uczucie zmęczenia,
• nadciśnieniem,
• rozdrażnienie,
• problemy z potencją.

Co więcej jakość życia pacjentów borykających się z tym problemem zdecydowanie spada. Pojawia się także ryzyko zawału serca oraz niewydolności sercowej. To jednak nie wszystko nocne incydenty mogą być przyczyną zmian w samej strukturze oraz prawidłowych czynnościach mózgu. Wówczas wzrasta ryzyko udaru mózgu. Wzrasta także możliwość wystąpienia w przyszłości choroby Alzheimera. Natomiast u niektórych pacjentów mogą pogłębić się objawy innych występujących u niego chorób.

Bezdech

Oczywiście warto zwrócić uwagę na to czym jest sam bezdech, a mianowicie jest to zanik przepływu powietrza w drogach oddechowych. Oznacza to, że wentylacja płuc zostaje zaburzona. W trakcie każdego pojedynczego bezdechu mięśnie oddechowe przestają pracować, niemiej jednak nie wpływa to na objętość samych płuc, aczkolwiek to wymiana gazowa oraz oddychanie na poziomie tkankowym ulega zaburzeniom.

Dlaczego warto rozpocząć terapię?

Jeśli jako pacjenci nie podejmiemy prób leczenia bezdechu musimy liczyć się z tym, że może od doprowadzić do wielu schorzeń ogólnoustrojowych. Liczne badania przeprowadzone w tej kwestii potwierdzają, że zaburzenia oddychania w trakcie snu mogą prowadzić do nasilenia się objawów chorób. Ponadto mogą wywoływać niektóre z nich, między innymi:

• nadciśnienie tętnicze,
• nadciśnienie płucne,
• choroby niedokrwiennej serca,
• zaburzenia rytmu serca,
• niewydolności serca,
• nietolerancji cukrzycy,
• nietolerancja glukozy,
• zespołu metabolicznego.

W diagnostyce osób dorosłych oraz dzieci stosuje się badanie polisomnograficzne oraz specjalne testery przeznaczone do badań przesiewowych na obturacyjny bezdech senny.

Aparat Bipap

Na szczęście rozwój technologii przyczynił się do powstania różnego typów urządzeń/produktów do wentylacji nieinwazyjnej. Można je znaleźć między innymi na stronie https://sklepvitalaire.pl/ . Urządzenia te można podzielić na kilka typów. Do dwóch podstawowych należą aparaty: CPAP oraz BiPAP.

Nieinwazyjna wentylacja płuc

Przede wszystkim nieinwazyjna wentylacja płuc opiera się na wspomaganiu oddychania poprzez zastosowanie odpowiedniego sprzętu medycznego. Do tego celu służą maski twarzowe oraz maski nosowe. Zasada działania takiej maski polega na wpuszczaniu przez nią powietrza pod zwiększonym ciśnieniem. Metoda ta nazywana jest nieinwazyjną ze względu na brak konieczności intubacji, czyli bez konieczności udrażniania dróg oddechowych, a konkretniej tchawicy za pomocą plastikowej rurki intubacyjnej. Do nieinwazyjnej metody służy jedynie maska, która ściśle przylega do twarzy.

Obecnie taką nieinwazyjną metodę wentylacji stosuje się podczas ostrej niewydolności oddechowej, która została spowodowana różnymi stanami chorobowymi, a między innymi przewlekłą obturacyjną chorobą płuc oraz mukowiscydozą.

Warto też wiedzieć, że specjalistyczne badania wykazują iż prawidłowe stosowanie nieinwazyjnej maski do wentylacji zmniejsza potrzebę stosowania u pacjentów stosowania wentylacji inwazyjnej, a to wpływa na uniknięcie powikłań związanych z inwazyjną wentylacją. Kolejną bardzo ważną zaleta stosowania masek wentylacyjnych jest możliwość stosowania ich w wymiarze długoterminowym.

Różnica pomiędzy aparatami BiPAP i CPAP

Jak wyżej wspominano głównie można wyróżnić dwa typy aparatów nieinwazyjnych BiPAP i CPAP. Różnica pomiędzy nimi polega głównie na tym że urządzenia typu BiPAP posiadają dwa ustawienia dotyczące ciśnienia:

• ipap, czyli zalecane ciśnienie do wdechu,
• epap, czyli niższe ciśnienie do wydechu.

Zastosowanie podwójnego ustawienia umożliwia danemu pacjentowi na swobodne i stosunkowo łatwe oddychanie. Oznacza to, że aparaty BiPAP są nieco bardziej zawansowane pod względem technologii, przez co mogą pracować na różnych ustawieniach i często są wyposażone w dodatkowe czujniki. Oprócz tego wiele urządzeń typu BiPAP można dodatkowo połączyć z nawilżaczem powietrza. Należy również wspomnieć, że urządzenia BiPAP składają się ze sprężarki oraz maski na twarz. Natomiast aparaty CPAP za pomocą maski i pompy stale wytwarzają nadciśnienie, które utrzymuje drogi oddechowe otwarte. Więcej na temat aparatów BiPAP można znaleźć na stronie https://sklepvitalaire.pl/56-aparaty-bipap

Regulowanie oddechu pacjenta

Obecnie jednym z cieszących się największą popularnością aparatów jest aparat BiPAP ST firmy Philips Respironics. Jest to przede wszystkim doskonałe urządzenie przeznaczone dla pacjentów, którzy wymagają utrzymywania ciśnienia wewnątrz drug oddechowych. Zadaniem aparatu BiPAP ST firmy Philips Respironics jest utrzymanie drożności drug oddechowych. Ponadto aparat BiPAP ST daje możliwość wyboru kilku opcji leczenia, przez co istniej wygodna możliwość dostosować aparat do konkretnych i indywidualnych potrzeb danego pacjenta.

Jak przeprowadzić test prawidłowego działania aparatu Bipap?

Przede wszystkim należy wiedzieć co dokładnie potrafi dane urządzenie. W przypadku urządzeń typu BiPAP ST mamy możliwość wyboru następujących rodzajów leczenia:

• Dwupoziomowe S: jest to tak zwany tryb spontaniczny ze wspomaganiem ciśnieniowym. Leczenie w tym trybie dwupoziomowym polega na tym, że oddech zostaje wyzwalany, a następnie taktowany przez pacjenta. Urządzenie wówczas pracuje w trybie IPAP w odpowiedzi na spontaniczny wysiłek oddechowy danego pacjenta, po czym urządzanie przechodzi w tryb EPAP w momencie fazy wydechu. Urządzenie taktuje oddech wyzwalany przez pacjenta, aczkolwiek w sytuacji gdy urządzanie przez 3 sekundy nie wykryje wysiłku oddechowego u pacjenta to poziom stosowanego przez aparat wspomagania ciśnieniowego określany zostanie na podstawie różnicy pomiędzy ustawieniami IPAP oraz EPAP.
• Dwupoziomowe ST: jest to połączenie trybu spontanicznego z trybem synchronizowanym, które polega na czasowym wspomaganiu ciśnieniowym. Jest to tryb leczenia dwupoziomowego, w którym każdy pojedynczy oddech danego pacjenta jest wyzwalany oraz taktowany przez samego pacjenta bądź przez aparat. Tryb S/T jest bardzo zbliżony do wcześniej opisanego trybu S. Różnica polega na z tym, że aparat w ustawieni ST jeżeli dany pacjent nie podejmie spontanicznej czynności oddechowej w ciągu określonego czasu aparat sam wyzwala oddechy na podstawie ustawionej częstości oddechów oraz taktuje oddechy na podstawie ustawionego czasu wdechu.
• CPAP: funkcja ta jak wcześniej wspomniano dostarcza stałego dodatniego ciśnienia w drogach oddechowych, przez co utrzymuje niezmienny poziom ciśnienia w czasie całego cyklu oddechu.

Oczywiście w każdym przypadku stosowanie maski nieinwazyjnej powinno zostać poprzedzone konsultacją lekarską.